akatsak / iradokizunak inprimatu
Ama!
Izenburua:
Ama!
Sinadura:
Arrese, Emeterio
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Arrese, Emeterio

Argitalpena:
Baserritarra.
Urtea:
1907
Argitalpenaren urtea:
4
Alea:
75.zk.
Orrialdea:
4

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


Ama!

 

Arrese, Emeterio

 

 Biotz barrengo naigabe latza

 leguntzen dute malkoak

 lore legor bat udan bezela

 egun sentiko lanbroa.

 Argatik orain negar ta negar

 ase nai luke kolkoak

 ta argatik ere len baño geigo

 maitatzen ditut berasoak;

 oiek amacho, malkoak dira,

 malko pisu ta beroak,

 nere animatik mara mara gaur

 isuritako tantoak.

 

 ¡Ama!... ¡Zer izen maitagarria

 ¡zer itz samar, eztiduna,

 biotz-mugira guziak sendo

 ernai-azte dizkiguna!

 Ori da gure ordu zalletan

 denok aitatzen deguna

 anima larri miñerituen

 oroitz-iturri leguna;

 Ama zan lenaz nere penaren

 sendakai on chit biguna,

 ta ura gabe gaur ezin nezake

 garaitu bizitz aztuna.

 

 Etorkizun bat ona neukala,

 irichi naiaz obea,

 euskal-erritik urrundu nitzan...

 urrundu... ¡doakabea!

 utzirik ango mendiak eta

 nere kutun sar maitea.

 Une char batez arturik ala

 bear ez nuen bidea,

 geroztik ezdet iñoiz arkitu,

 iñoiz ez lengo pakea:

 damu garratz ta zatilariaz

 ergeldu zait megopea.

 

 Tristura makur illungarria

 beñere kentzen ezdana

 datorkit orain gogoratuta

 ill zaidan ama laztana;

 egin zan, bai, ark neri onuntz

 netorren eran esana,

 ¡Jauna barkatu; penaz aitu da

 ni gabe soill arki zana;

 ¡ill da lo negon irten-goizean

 alboraturik nigana...

 musu emanda ezpaiñ tartean

 malko bat utzi zirana!

 

 Oroitutzen naiz nola goiz artan

 nik ez ikusteagatik

 negarrez anchen gela chokuan

 egon zan bakar bakarrik;

 etzait aztuko gero neketan

 eutsiaz ongi lepotik

 ama gasuak nola esan ziran

 asnas estu bat egiñik

 "¡Seme... bazoaz... bazoaz orla

 amaren aldamenetik

 betiko gabaz nere bizitza

 estaliko da gaurtandik!

 

 Alaz guztiaz mundu berrira.

 ezkergabeko semea.

 bideztu nitzan... ta arrezkeroztik

 ¡ansen da bakartadea!

 Ikusi nai ta nabaitu eziñik

 sorterriko mugaldea

 ichas eskiñan gau ta egun nabil

 irudipenaz betea:

 umezurtzaren basamortuko

 negu beltz eta luzea

 igaroko det adimi-leiaz

 jazorik biotz tristea.

 

 Anchet eritu bakarren gisa

 egingo det nere jira

 zorabi eta kezka tartean

 uts utsa dagon kabira;

 kupigarrizko zorgaitz ontan

 ¡noan... noan... sorterrira,

 amacho zarda ill dan leku ta

 jaio nitzan alderdira.

 Inguraturik alako puska

 maiteak dauden tokira

 otoitz egiñaz au bizi nai dot

 zeruetara begira...

 

 Lengo nekean ordañez orain

 zeruan erdi erdian

 zure anima egon bedi ta

 gorputza berriz lurpian

 Illargizko gau damorrigarri,

 isill isill ta geldian

 zauden lekura urbilduko naiz

 egoitz ezti samurrian

 amacho, zuri kontatutzera

 koita guziak batian...

 illak bakarrik entzuten dute

 izkera maitagarrian.

 

 nt?~~t~KtCt t~a°tiRlici t:oaait~

 Moriutn firdr eu'tlinit

 zraa•o al UM IWt7it bwi , ti

 eptr,•liútrft borrir lfrpian,

 .lifargivku gau daunarrigarri,

 ¡Ní11 i.~i!l ta geldian

 zaudev loltlára urbilduko na~iz

 egGitz Pztí Altntlrrlaia

 alilucho, zuri, k(Intitutzera

 koita gaziak hatian-

 

 illuk 1rt11car3,ik entvutoll dutc~n

 izkt3ra zrluit,crg;zrric~n,

 


akatsak / iradokizunak inprimatu