Katalunian egindako erreportaje hau ikusten
egon naiz. Ordu erdi ingurukoa da, eta esaldi pila bat ditu zer pentsatua
ematen dutenak. Ez nago denekin ados, baina askok jotzen dute bete-betean…
pentsatu dut bideotik ateratzea. Klaro, nork esaten dituen-eta inportantea da
eta horretarako egin klik Kataluniako Nahieran-en: TV3-ko alacarta-n:
Kataluniako unibertsitateko komunikazio
zientzien fakultateko egunkari saltzailea bizi da gominolak eta litxarreriak
saltzetik, ez egunerokoak saltzetik.
Lehen 1.200 egunkari banatzen zituen
banatzaileak orain 600 banatzen ditu.
Janis Krums-en adibidea (hegazkina Hudson
errekan ) aipatzen da nola
argazki bat atera, Twitterrera bidali eta mundu guztian nola zabaldu zen.
9.000 milioi mobildun pertsonarekin ezin
da lehiatu… moldatu beharko da kazetaritza egiteko modua.
Kazetaritza egingo da baina ez papererako
bakarrik: Internet, telebistarako, eskuko telefonoetarako, eta noizbait
erlojuetarako edo datorrenerako egin beharko da kazetaritza.
Ikerketa kazetaritza egitea gero eta
zailagoa da, dirua neurtzen den honetan…
Autoinkulpatu ere egin beharko lukete
egunkariek…: 1993an egunkariek %11-ko irabaziak izaten zituzten, orain %23koak
dira, baina ez direla nahikoa esaten dute.
Kazetaritza enpresek ez dute jakin
produktu erakargarriak eta errentagarriak egiten
Interesgarria zer da? erreportaje landuak
edo kazetari lan automatizatua? Kazetaritza automatizatua makinek egiten dute…
Prekarietateak kalitatean eragiten du.
Erredakzio ahulek ezin dute kazetari
berezituetan inbertsiorik egin.
Kazetariak orain libreago dira berez.
Baina albisteak diktatu ahala idatzi edo ikerketa egiten da?
Bigarren mailako bideetako kazetaritza
interesatzen zait. Horrek du interesa
Krisi ekonomikoaren aurrean eta
errentagarritasun bila bazterrean geratzen da kazetaritzaren bokazio soziala?
Ospitaleetan osasuna bazter uztea letxe da hori.
Avui.cat-en lehenengo gauza egiten dutena
da hedabide digitala eguneratu goizean goiz. Bera da irakurriena… (erreportaje honetan ez da esaten, baina EREan dago Hermes-ek erosi ostean)
Argazkiak notizia dagoen lekutik bertatik
bidaltzen ditu kazetariak eta telefonoz esan zer dagoen ikusten segituan
sareratzeko. Azkartasuna ezinbestekoa da, txipa aldatu behar da.
Kazetariak kamera erabiliz egiten du
bideoa, baita papererako zein digitalerako.
Kazetaritza notiziaren lekutik egiten da
ez bulegotik.
Kioskokoa baino audientzia handiagoak
izaten dira digitaletan. Preparatuak egon behar gara horretarako.
Interneteko egunkari arrakastatsu batek
%3 edo %4ko margenak uzten ditu, paperekoak %30.
Hanka bat Interneten eta bestea paperean
izanda arrakala handitzen doa eta zabaltzen-zabaltzen joanda hankak zabaltzen
doaz-eta…
Copy-paste robotek egiten dute
233grados.com -en (papera erretzen den graduak dira 233) Ez dute horretan
segundorik ere galtzen. Ez dute azken ordua lantzen. Algoritmoekin egiten dute
hori. Informazio ezberdina ematera dedikatzen dira errekurtso guztiak
Biziraungo dugu ezagutu ditugun mantxeta
barik, ez dago arazorik. Gazteenei zer esaten diote “El Mundo” edo “El país”
markek? Guri baino askoz gutxiago. Orain sare sozialetan gomendatutakoa
irakurtzen dugu…
Eyeos-en argi diote: sare sozialetatik
heltzen gara hedabideetara. Notizia guztiak daude sarean. Erronka da
gustuko ditudan sei horietara heltzea. Gomendioak parte inportante dira
horretarako.
Googlek hierarkizatzen ditu notiziak…
makinak egiten du lana. Batzuek deformazio efektiboa deitzen diote.
Ordenatzea izango da kazetaritzaren
etorkizuna, mentalki ordenatzea.
Arrakastetako bat blogak izaten
jarraitzen dute. Notizia gertatzen den lekutik elikatzen direnak…
Pertsonalagoak dira, libreagoak.
Google Espainiako ordezkariak dio Googlen
indexatuta egonda jende gehiago heltzen dela hedabide horretara. Murdoc-ek ez
du google alde batera utzi.
Gai batekin hilabeteak eta hilabeteak
egon naiz ikertzen, baina hori, gaur egun, ezin da egin...
Galdera garrantzitsua ez da “eta orain
egunkariak?” galdera garrantzitsua da “orain kazetaritza?” eta erantzuna da
bai, orain kazetaritza!
Soitu.es Dena desordenatua eta likidatzen
daude, mahaiak eta aulkiak saltzen… audientzia handia zuten, baina…Akabo.
(Esther Llauradó eta Quico Concellón-en
erreportajetik atera ditut esaldiok).